Carel Kneulman en Cor Hund (1915 – 2008) Onze erg gewaardeerde collega beeldhouwer Carel Kneulman is op 15 januari 2008 overleden. De geboren Amsterdammer woonde al zo’n 15 jaar op het erf van een Drentse boerderij. Een samenvatting in het Parool van vrijdag 15 januari jl. vermeldt dat hij uit een socialistisch, anarchistisch nest kwam. Sociaal betrokken, antikerkelijk, maar zeer spiritueel was.
Gedreven en zeer strijdlustig. Een tijdje ondergedoken in Noord-Groningen. Maker van veel bijzondere beelden, zoals het ‘Gerrit van der Veenmonument’, ‘De Europeanen’ en het ‘Lieverdje’ zijn er een paar uit een groot oeuvre. Kneulman werkte samen met architecten Van Eyck en Hertzberger en vond ook aansluiting bij Appel en Tajiri in de Groep van Amsterdam. Hij doceerde lange tijd aan de Gerrit Rietveld Academie. Hij leed al behoorlijk lang aan zeer ernstig gezichtsverlies (macula-degeneratie), maar Carel bleef vol levenslust.Ik herinner me Carel voornamelijk van de tijd dat hij in Amsterdam op de Stadhouderskade woonde en ik pal om de hoek. Hij gaf les aan de Gerrit Rietveld Academie. Zijn bevlogenheid werkte aanstekelijk op de studenten, maar tegelijkertijd vroeg hij regelmatig of je wel zeker wist dat je beeldhouwer wilde worden, want dat beloofde een hard en moeizaam bestaan. Carel was altijd begaan met het lot van zijn collega’s en heeft jarenlang binnen de N.K.v.B. gewerkt aan de bestaansverbetering voor beeldhouwers. Ik herinner me nog de stapels Kring-papieren die op zijn bureau lagen, om verwerkt te worden. Toch had hij ook nog een levendige beroepspraktijk. In zijn atelier aan de Plantage Muidergracht stonden vele beelden waar aan gewerkt werd. Het was schipperen met de tijd; beelden maken, lesgeven, bestuurswerk voor de NKvB en hij had ook nog een gezin met gelukkig een heel zorgzame en begrijpende echtgenote.
Vriend Cor Hund (1915 – 2008) van dezelfde leeftijd en studiegenoot van Carel, is twee dagen eerder overleden. Samen met Esser en Couzijn werden zij de ‘wonderkinderen van Jan Bronner’ genoemd. Hund was voornamelijk bekend als tekenaar en schilder. Zijn schilderijen en tekeningen van bewoners van de jodenbuurt en de volkstypes op en rond het Waterlooplein, getuigen van veel gevoel en een scherp oog voor detail. De geschiedenis verteld dat het hem te gemakkelijk afging en dat hij daarom het beeldhouwen verkoos. In 1947 won hij de gouden Prix de Rome en dat resulteerde in een aantal belangrijke opdrachten, maar de druk die daar van uitging zorgde ervoor dat hij slechts een klein aantal ervan heeft voltooid. Ook werd hij hoogleraar aan de Rijksacademie. Ik herinner me hem als een beminnelijke man, die mij in 1964 toeliet tot de Rijksacademie (waar ik uiteindelijk geen gebruik van heb gemaakt). De NKvB verliest met hen twee dierbare en zeer gewaardeerde leden.
Bert van Loo
Voorzitter NKvB
