Op initiatief van de gemeente Amsterdam organiseert het Amsterdams Fonds voor de Kunst (AFK) een ontwerpwedstrijd voor een beeltenis van de koning. De jury o.l.v. Ernst Veen voormalig directeur van De Nieuwe Kerk en Hermitage Amsterdam stelt uit alle binnengekomen inzendingen een shortlist samen. Het winnende ontwerp krijgt een plek in de Amsterdamse Raadzaal.
(bron: www.afk.nl)
‘Willem Alexander is niet moeilijk te portretteren’ kopt een krant. De directeur van het AFK roeptoetert enthousiast: ‘Als een kunstenaar een goed idee heeft, kan het ook een schilderij worden.’ Want overal in het land doen kunstenaars mee aan soortgelijke wedstrijden. Het initiatiefnemende VVD-raadslid weet zeker dat alle Amsterdammers een vrijwillige bijdrage zullen geven aan het project, door middel van crowdfunding. Niet alleen de Amsterdamse raadsleden, maar ook andere gebruikers van de raadszaal, zoals stadsdeel Centrum, zijn blij. Want nu kunnen zij meegenieten van de kop van Willem A, zonder zelf een wedstrijd uit te schrijven en een eigen kop te laten maken door een beroepskunstenaar. Dat is een mooie besparing. Zo wordt zuinig omgesprongen met het kunstenbudget.
Er is uiteraard een reglement. Zo zal de RVD streng meekijken, het ontwerp moet de complete waardigheid van onze vorst volledig overeind houden en het kunstwerk mag niet detoneren met de gemeenteradelijke omgeving. Er lopen veel raadsleden langs en tegenaan, dus het werk moet hufterproof zijn en stevig bevestigd worden. Het moet ook gemaakt worden van duurzaam materiaal en binnen het budget te realiseren zijn. Voor het ontwerp is uiteraard geen vergoeding beschikbaar, dat zou de gemeente op onkosten jagen, maar de inzenders moeten natuurlijk wel allemaal professionele kunstenaars zijn. Het is absoluut niet de bedoeling dat de winnende kunstenaar er rijk van wordt. Dus het honorarium mag echt niet meer zijn dan 30% van het budget. Het zou een schande zijn als een kunstenaar geld met zijn professionele activiteiten gaat verdienen. Nee, de inzendende beroepskunstenaars moeten het meeste werk voor niks doen en de prijswinnaar krijgt een hondenfooi. Het spreekt voor zich dat de kunstenaar, met inachtneming van dit reglement, totaal en volledig vrij is om naar eigen inzicht een ontwerp te maken en uit te voeren.
Het geniale idee van het VVD-raadslid om goed opgeleide, zelfstandige beroepskunstenaars gratis aan het werk te zetten, wordt uiteraard volledig omarmd door de kunstenwethouder van Amsterdam. Al eerder gaf zij blijk van haar kunsthistorisch besef en haar grote liefde voor de kunsten door niet de eerste steen te leggen, maar de eerste steen te gooien door de ramen van de Sandbergvleugel van het Stedelijk Museum.
Alle mensen die een salaris ontvangen in de kunstenwereld zijn enthousiast, dus deze wedstrijd wordt een doorslaand succes. Dit kan niet anders dan de eerste stap zijn naar een vergelijkbare beloning van raadsleden, wethouders en kunstpauzen: ze ontvangen slechts dan een bescheiden salaris, wanneer ze in onderlinge competitie een topprestatie hebben verricht. Zo’n wedstrijd zou pas echt een indrukwekkende bezuinigingsoperatie zijn.
juli 2013, dick simonis
(alle bijdragen aan de rubriek Opinie geschieden op persoonlijke titel)
