In memoriam Appie Drielsma (1937 – 2014)
Op zondag 6 juli 2014 overleed Kringlid Appie Drielsma. Hij was beeldhouwleraar aan de Maastrichtse Stadsacademie. Ons lid Mai Movrin was een van zijn leerlingen; zij schreef een warm in memoriam.
Appie Drielsma; geraakt door zijn overlijden borrelen de herinneringen op. Appie heb ik mogen meemaken als een van mijn docenten op de Stadsacademie Maastricht, zowel in de basisjaren als tijdens mijn afstuderen in de jaren 80. Een bevlogen, gedreven en betrokken docent. Altijd drukdoende om zijn studenten boven zichzelf te laten uitstijgen. Maar ook maatschappelijk betrokken, de gevolgen van de oorlog onder de aandacht te brengen zowel in woord als beeld. Er werd heel wat gediscussieerd tijdens zijn lessen.
Als 3de-jaars student mocht ik met hem mee naar huis materiaal uitzoeken. Hij had vast nog wel wat liggen dat ik kon gebruiken. Verlegen ging ik mee naar zijn huis alwaar ik uiterst vriendelijk en gastvrij ontvangen werd door zijn vrouw. Na de koffie gingen we naar zijn atelier achter in de tuin. Daar mocht ik zomaar uitzoeken wat ik dacht nodig te hebben voor mijn werk. Ik voelde mij een beetje ongemakkelijk, geen geld en nu keuze te over. Maar voor Appie was dit de gewoonste zaak van de wereld, hij hielp graag. Een zeer mooie ervaring niet alleen omdat hij mij de mogelijkheid gaf mijn werk te maken maar ook beseffend dat hij een bijzonder mens en een betrokken docent voor al zijn studenten was. Naast het reguliere programma regelde hij workshops onder andere bronsgieten, een walhalla voor ons als student. Tja, en dan nog de feesten, die waren geweldig.
Tijdens mijn afstuderen werd ik in eerste instantie begeleid door Han van de Wetering en Appie Drielsma. Uiteindelijk waren wij, Appie en ik, te verschillend in onze werkwijze. Appie was heel procesmatig, altijd doorgaand; ik lang nadenkend en dan kort uitvoerend. We zaten even niet meer op de zelfde golflengte. De kracht van Appie was dat hij dit erkende en voorstelde een andere, meer passende begeleider te zoeken.
Hij, een kunstenaar die zijn sporen allang verdiend had, stelde zich volledig in dienst van mij, zijn student. Alles in het belang van de student opdat die lekker in zijn vel zat en zodoende optimaal kon presteren. Een lieve, betrokken, aimabele en zeker gedreven man, zo herinner ik mij Appie. Met een warme glimlach denk ik terug aan deze innoverende en inspirerende tijd.
Mai Movrin
