Margot Zanstra-Wilgenburg (Laren, 22 januari 1919 – Amsterdam, 12 mei 2010)
Op 12 mei 2010 overleed ons zeer gewaardeerde Kringlid op 91-jarige leeftijd na een een ziekbed van enkele jaren.
Margot heeft eigenlijk twee levens gehad en beide heel intensief geleefd. Eerst had zij een carrière als balletdanseres bij Het Nationale Ballet en daarna vanaf 1966 als beeldend kunstenaar. Misschien een wat vreemde combinatie voor de buitenstaander, maar Margot wist als geen ander dat de Kunsten veel gemeenschappelijks hebben. Of het nu gaat over een dans of over een beeld, de zeggingskracht is een zeer belangrijk aspekt. Maar niet alleen dat, er moet in beide disciplines heel precies gewerkt worden en compositie en ritmiek zijn van vitaal belang. Ze had bovendien een onderzoekende geest en wist met onverwachte vindingen tot verrassende beelden te komen.
Veel van haar meer dan twaalf monumentale werken werden in de openbare ruimte geplaatst. Een voorbeeld is Turbulentie van 1995 bij de ingang van de faculteit Natuurkunde van de Universiteit Eindhoven; beweging gevangen in een strak en bewegingloos materiaal en toch vol ritmiek, uitgebalanceerd en schitterend van houding. Ik zou zeggen een prachtige choreografie uitgevoerd door een begeesterde danseres.
In 1991 krijgt Margot de grote Henri Moore-prijs voor haar werk Ghostdwelling van het Hakone Museum in Japan. Margot woonde en werkte in Amsterdam en was gehuwd met de in 2003 overleden architect Piet Zanstra.
We zullen je missen.
Bert van Loo, namens de Nederlandse Kring van Beeldhouwers
