De Barcode als brandmerk in het landschap
Als ik zaterdagochtend wakker word, merk ik dat het niet waait. Dat is voor het eerst sinds ik uit Reykjavik vertrokken ben. Buiten gekomen, zie ik dat er wel een wolkendek hangt en het regent af en toe een beetje. Vaak klaart het met dit soort weer ‘s ochtends snel op in IJsland. Vandaag gebeurt dat ook en ik ga daarom meteen ontbijten om zo snel mogelijk op pad te kunnen. Een installatie bij mijn favoriete krater zet ik definitief uit mijn hoofd. Het weer is vandaag wel een stuk beter dan de afgelopen dagen, maar echt stabiel is het nog steeds niet en ik zou een flinke dag nodig hebben om bij die krater iets te maken. Ik loop nog even langs de hut van de beheerder want daar hangt altijd een weerbericht. Dat geeft aan dat er vandaag opnieuw buien te verwachten zijn, maar dat het morgen een mooie dag gaat worden.
Ik vertrek naar het gebied waar ik gisteren gewerkt heb. Daar aangekomen blijkt de wind weer aangewakkerd te zijn en hij waait nog steeds uit het zuiden, wat betekent dat er in dit gebied regen te verwachten is door opstuwing van de lucht tegen de bergen die zuidelijker liggen. Ik gok erop dat het morgen nog een mooie dag wordt om een vrij grote installatie met serviesgoed te maken en besluit om vanmorgen te proberen de barcode af te maken. Het lukt, maar kost wel de nodige moeite vanwege de wind die ondertussen weer aardig in kracht is toegenomen. De hulpmalletjes die ik gebruik zijn namelijk van flinterdun plastic gemaakt, om in het vliegtuig mee te kunnen nemen, en hebben voortdurend de neiging om weg te waaien. Ook is het vrij lastig om het meel op de goede plek te krijgen, want meel en wind gaan niet goed samen. Maar het lukt allemaal voordat het begint te regenen. Ik kan ook nog snel een eerste serie foto's maken.
Omdat het wel even kan duren voordat het weer droog wordt en mijn gereedschap nogal smerig geworden is, ga ik terug naar Landmannalaugar om de boel schoon te maken. Daar aangekomen zie ik dat de camping weer vol begint te lopen. De touroperators hebben het gebied blijkbaar weer vrijgegeven voor de onervaren en slecht uitgeruste toerist. Je ziet hier ondertussen weer de meest gammele trekkerstentjes verrijzen en mensen langskomen op een soort veredelde gympies. Uitrusting die niet helemaal geschikt is voor dit gebied, maar dat was ook de reden dat er bij veel mensen van alles mis ging eerder deze week. Nadat ik op de camping geluncht heb, klaart het op en ga ik terug naar de barcode.
Hier aangekomen zie ik dat door de regen, die in mijn afwezigheid gevallen is, al mijn sporen rond de barcode vervaagd zijn en dat de barcode veel scherper afgetekend in het lavagruis ligt. Ik kan nu op mijn gemak uitgebreid fotograferen omdat het weer op dit moment heel aardig is. De barcode geeft de locatie weer en ligt als een soort stempel in het landschap. Toch wel handig voor de jongens van Google maps zo'n barcode in dit barre landschap, dan hebben ze in ieder geval een oriëntatiepunt als ze de boel hier in kaart brengen. Als ik klaar ben, is er niet genoeg tijd meer om nog iets nieuws te ondernemen. Ik ga naar Landmannalaugar terug om vast het één en ander op te ruimen en in te pakken, zodat ik morgen als het weer goed is nog een installatie kan maken. Ik kan morgen tot een uur of 4 werken, daarna moet richting Reykjavik afreizen, want maandagochtend om 8.00 uur gaat mijn vliegtuig en is het feestje over.
Een overdekt plekje om een warme maaltijd te koken zit er vanavond met de nieuw aangekomen mensen niet meer in, maar gelukkig regent het vanavond niet erg veel en kan ik mijn maal gewoon buiten op de grond maken. Het wordt pasta vanavond met een salade van tomaat en paprika van IJslandse bodem, want die IJslanders hebben een soort mini-Westland waar ze dit soort producten verbouwen. Na het eten zit een bad in de warme bron er niet meer in, want de nieuwkomers willen allemaal de warme bron uitproberen waardoor ik het niet aantrekkelijk meer vind. De barre omstandigheden van de afgelopen hadden dus toch nog een voordeel. Landmannalaugar had toen ongeveer de sfeer van 1995 toen ik er voor het eerst kwam. Een bescheiden hoeveelheid mensen die hier goed voorbereid kwam om in de rust van de natuur te genieten.
