Ine van Son

Door middel van mijn werk wil ik mensen stil laten staan bij wat zich verschuilt in details om ons heen. Bij de dubbele laag; de vele dingen die niet zichtbaar maar wel voelbaar aanwezig zijn.
Vaak gebruik ik textiel als basismateriaal; het materiaal waarmee ik opgroeide. Waar ik mijn moeder mee zag werken. Waar mijn grootmoeder ook al mee werkte. En wat voor zoveel mensen zoveel associaties in zich draagt. Ik probeer terug te gaan naar de oorsprong van het materiaal en van het ontstaan, de bewerking en verwerking. Om zo het juk van technische perfectie af te leggen en het materiaal ‘textiel’ weer op een vrije manier als beeldend middel te kunnen gebruiken. 
Ik laat beelden zien die een verhaal in zich dragen. Een suggestie geven van het beeld achter het beeld, en van het verhaal daar weer achter.

Bij mijn in situ werk laat ik me leiden door de omgeving. Mijn werk is een reactie op wat zich daar toont. Of wat zich, als een onzichtbare aanwezige, juist niet toont. Een reactie van mijn werk op de omgeving, en andersom. Uitgaande van de sfeer en de geschiedenis van een plek bouw ik mijn installaties ter plaatse op. Het werk wat zo ontstaat voegt zich in de ruimte, de ruimte plooit zich rondom het werk. De beschouwer kan er in, omheen, tussendoor, om het werk in al zijn aspecten te ondergaan: beeld, sfeer, ruimte, geur, temperatuur en geluid komen samen en gaan onderdeel vormen van het werk.
Mijn werk is een reactie op wat zich daar toont. Of wat zich, als een onzichtbare aanwezige, juist niet toont. De reactie van mijn werk op de omgeving, en andersom, is voor mij één van de spannendste onderdelen, één van de grootste uitdagingen van dit site-specific werken.
Deze reactie kan direct zijn, op wat zich op dit moment voordoet. Vaak is het ook een reactie op wat zich daar in het verleden heeft voorgedaan maar nu niet of nauwelijks meer zichtbaar is. Op de manier waarop mensen getracht hebben daar een leven op te bouwen. Of op wat ik daar vind aan resten van eerder leven, van mensen of dieren.