Emilio Timp
Emilio Timp (1993) ging naar de MTS werktuigbouwkunde en vervolgens naar de kunstacademie in Utrecht om product design te studeren. Gedurende deze tijd en de jaren tot aan nu stond maken centraal. Het onderwerp veranderde eerst van functioneel naar conceptueel, waarna het zich heeft ontwikkeld tot abstracte beelden, en zwevende constructieve installaties. Veelal maakt Timp in zijn werk gebruik van metalen in allerlei soorten, maten en bewerkingen. Van koud-gesmeed koper tot gegoten brons, van staal laswerk tot werktuigkundige technieken.
Timp speelt in zijn werk met biomorfe vormen, eenvoud en abstractie. Zijn grote hang naar harmonie en fascinatie voor de esthetische ervaring zijn de brandstof voor zijn makersschap. Terugkerend heeft het thema balans hierin een grote rol, waarmee zijn werk de menselijke verbinding met natuurlijke elementen onderzoekt. Zo heeft hij zich bij het maken van Ortus door de vormentaal van flora laten leiden, en verbindt Alf zich letterlijk met de seizoenen van de natuur. Momenteel, en al eerder, is ‘vloeiende beweging in Windwerken’ een thema waarin hij werk maakt.
Alf
