Voor deze pagina moet je zijn ingelogd. Inloggen gaat via Mijn NKvB.
Ben je al ingelogd, maar zie je toch deze mededeling? Ververs de pagina.
Dat kun je doen door op je toetsenbord de volgende toetscombinaties te gebruiken: voor windows, ctrl + F5; voor apple cmd + R. Of klik met je cursor op het krulletje in of naast de adresbalk van je browser. Soms moet je dit een paar keer herhalen.
Nog steeds dit bericht? Neem contact op met de redactie.
Voor deze pagina moet je zijn ingelogd. Inloggen gaat via Mijn NKvB.
Ben je al ingelogd, maar zie je toch deze mededeling? Ververs de pagina.
Dat kun je doen door op je toetsenbord de volgende toetscombinaties te gebruiken: voor windows, ctrl + F5; voor apple cmd + R. Of klik met je cursor op het krulletje in of naast de adresbalk van je browser. Soms moet je dit een paar keer herhalen.
Nog steeds dit bericht? Neem contact op met de redactie.
In deze expositie geeft de Kring van Beeldhouwers een inkijk in het unieke ontstaansproces van kunst. Een kunstenaar stelt zich voortdurend vragen, ontwikkeld concepten en reageert op materiaal tijdens het creatieproces. Sommige objecten zijn nooit af/verlaten het atelier niet……Sommige experimenten leiden weer tot andere kunstwerken. Waarom is intuïtie en experimenteertijd zo belangrijk voor een kunstenaar? Wanneer leidt inspiratie tot creatie? Curatoren: Lenie van den Band en Henny van der Meer.
Deelnemende kunstenaars: Petra Boshart, Sytske de Jong, Henny van der Meer, Barbara Houwers, Ellen Klijzing, Johan Sietzema, Karen Santen, Mieke Kleinendorst, Leni van den Band, Anneke Schollaardt, Wilma Bosland, Roland de Jong Orlando, Louis Nienhuis, Juul Rameau en John Sikking.
Kunsthuis Waterland in de Peperstraat in Purmerend laat vanaf a.s. zaterdag een nieuwe tentoonstelling zien. Met werk van 30 kunstenaarsleden van Vereniging Museum Waterland. De kunstenaars waaronder Kringlid Karen Santen reflecteren in de tentoonstelling ‘Transformatie’ op het thema dat verwijst naar de grote transformatie die de komende jaren mondiaal gaat, maar ook moet, plaatsvinden om klimaatverandering te beperken.
Iedere zaterdagmiddag tussen 15 en 17 uur wordt een gratis activiteit georganiseerd door een van de exposanten. Vanaf 15 januari staan de activiteiten ook vermeld op de website: www.kunsthuiswaterland.nl
De opening van TransFORmatie vindt plaats op zaterdagmiddag 14 januari 2023 om 16.00 uur met muziek van het RENDIER & SEMBLE en daarna drankjes met hapjes.
De finissage is op zaterdag 11 maart van 15 tot 17 uur.
Het Bewegende Ding toonde kunstwerken die in beweging gezet worden door menskracht of elektriciteit en kunstwerken die sterk de suggestie van beweging in zich dragen. De voorafgaande tentoonstelling was getiteld Het Ding, de kinetische kunstwerken van Het Bewegende Ding veranderen van vorm als de tijd verstrijkt en voegen zo de vierde dimensie toe; het zijn ‘vierdimensionale’ voorwerpen.
Vijftien beeldhouwers en ontwerpers toonden werken die deze vierde dimensie lieten zien. “Laat u meevoeren door vliegende elektronica, de blinde agressie van de vuistslag, het luchtgraaien of balgrijpen van een viervlak. Beleef de betoverende werking van dennennaalden, zelfrollende wielen en stuiterballen. Ervaar het simpele loopje… “
Deelnemende kunstenaars:
Bert Gort | Bert Schoeren | Dick Simonis | Ine van Son | Jasper Schep | Jos Verschaeren | Linda Verkaaik | Martin Spanjaard | Merel Holleboom | Mieke van den Hoeven | Ninette Koning | Peter Jansen | Roland de Jong Orlando | Wicher Meursing | Wim van den Camp
Leden van de Nederlandse Kring van Beeldhouwers hebben zich laten inspireren door HET DING; in materiële zin. Een ding dat voor de een prullenbakwaardig is, heeft voor een ander veel waarde. Zoveel waarde dat het niet weg kan of mag. Het kan de aanleiding vormen voor een nieuw kunstwerk.
In Soest presenteerden dertien beeldend kunstenaars nieuwe en oude werken, waar minstens één ding het startpunt voor was. Die dingen variëren van huiselijke voorwerpen als gootsteenontstoppers, kledingstukken, bierblikjes en afvalbekertjes tot oude maskerfilters en zaagmachinesporen of gevonden voorwerpen. De dingen en de werken vertellen iets over onze relatie met de dingen om ons heen. Het zal een poëtische, reflectieve tentoonstelling worden, waar vooral – maar niet uitsluitend – ruimtelijke werken te zien zullen zijn.
Deelnemende kunstenaars: Cune van Groeningen | Dick Simonis | Gjalt Blaauw | Imke Beek | John Sikking | Kaat Schulte | Linda Verkaaik | Marcel van Zijp | Marina van der Kooi | Merel Holleboom | Mia Trompenaars | Moniek Westerman | Yvonne Halfens
Curatoren: Gonda van der Zwaag en Marian Meerbeek.
Expositie ‘Dierlijk’. Leden van de Nederlandse Kring van Beeldhouwers toonden hun persoonlijke visie op dit thema en exposeerden met voornamelijk ruimtelijk werk bij Galerie HazArt in Soest. In deze tentoonstelling was te zien hoe 26 hedendaagse beeldhouwers het thema Dierlijk in hun beelden verwerken. Dit leverde een caleidoscopische verzameling beelden op, variërend van de figuratieve verbeelding van dieren tot meer abstracte en geabstraheerde vormen. Maar er werden ook beelden getoond waarin het dierlijke niet letterlijk was uitgebeeld maar die anderszins een dierlijke uitstraling hadden. Soms met het karakter van primair leven en soms ook dode dieren.
Deelnemers: Mia Trompenaars, Eddy Gheress, Ada van Wonderen, Jos Verschaeren, Jan Wils, Ellen Klijzing, Antoinette Briët, Irma Horstman, Joke Zaal, Jeroen Stok, Annemie Bogaerts, Tom Wagenaar, Leni van den, Band Juliëtte van de Walle, Babette Degraeve, Lia Versteege, Godelieve Smulders, Maria Bemelmans, Bert Poot, Marieke Geerlings, Gonda van der Zwaag, Niels Lous, Caroline Diepstraten, Marina van der Kooi, Marian Meerbeek , Rianne Schaaf.
Kunst is een geweldig verdienmodel!
Maar niet voor kunstenaars
Dat heb ik weer eens mogen ervaren tijden de afgelopen EURART-FAIR in Amsterdam. Er is mooie omzet gedraaid door de catering, en door het groepje organisatoren dat al jarenlang dit soort beurzen organiseert. Misschien ook door een paar exposanten. Maar de meesten zag ik vergeefs wachten op wat aandacht.
Misschien functioneert deze beurs voor portrettisten. En mensen die les willen geven kunnen er hun klanten werven. Welgeteld zag ik drie kramen van mensen die ik als kunstenaar wil beschouwen. De rest, ongeveer 100 deelnemers, presenteerde vooral lieve of verleidelijke meisjesgezichten, en veel naakte borsten. De zigeunerin met de traan was niet ver weg.
Eigenlijk had ik mijzelf de teleurstelling kunnen besparen. Ik denk dat het na de lange expositie-loze periode voor mij een te grote verleiding was om weer eens werk eens te mogen laten zien. En ik vond de plek leuk, de gashouder op het Westergasterrein. Ik verkocht een penning in brons aan een aardige mevrouw, en ik heb wonderwel contact opgedaan met twee galeriehouders. Wie weet komt daar wat uit. Ik ben niet uit de kosten van 1350,- gekomen. Dankzij een paar lieve vrienden die mij kwamen opzoeken heb ik er gezellige momenten gehad. Maar ik doe nooit meer mee.
Enkele dagen later werd ik verrast door een ander, schitterend verdienmodel. Naar aanleiding van die EuropArtFair belde mij iemand van het programma “Passie en plezier” van RTL-4. Of ik niet op tv wilde met mijn werk. Ik ken het programma niet, maar ze komen dan een middag filmen op je atelier en produceren een film van 1,5 minuut, die in het programma wordt uitgezonden. De film krijg je ook thuisgestuurd voor eigen gebruik. Wauw denk je dan, ik wordt ontdekt! Na een gesprek van 10 minuten waarin mij het hemd van het lijf werd gevraagd over mijn achtergrond en motivatie, kwam er en-passant uit dat RTL-4 als commerciële zender een kleine bijdrage vraagt aan de deelnemers. In mijn geval slechts €2000.
Ze dachten zeker dat wie meedoet aan de EuropArtFair ook wel geld over heeft voor wat televisiebekendheid. Zo zie je maar weer dat er veel uit zo’n beurs kan voortkomen.
Ik zal niet op hun voorstel ingaan. Mijn besteedbaar budget voor dit jaar is op.
Inmiddels lees ik Tussen Kunst en Cash van NRC-journalisten Pieter van Os en Arjen Ribbens en zie dat kunstenaars sinds enige tijd een certificaat kunnen kopen. Dan wordt je gecertificeerd kunstenaar. Daarvoor moet je zijn bij het International Institute for Artists Accreditation van David Polak. Diezelfde David is voorzitter van Stichting Kunstweek, “een algemeen nut beogende instelling”. Met de Anbi-status genieten zowel die stichting als de donateurs fiscale voordelen. Volgens de oprichtingsakte is de doelstelling van Kunstweek “beeldende kunst en kunstenaars in de schijnwerpers te zetten”.
Hoe?
Met de Nationale Kunstweek, de beurs Nationale Kunstdagen (in de Beursfabriek in Nieuwegein), het Landelijk Atelierweekend, de verkiezing Kunstenaar van het Jaar en het Jaarboek voor Kunstenaars. Al deze activiteiten staan open voor iedereen. Ze hebben met elkaar gemeen dat op de bijbehorende sites al snel de betaalknop in zicht komt.
The First Art Group B.V. die de initiatieven van Stichting Kunstweek uitvoert, werkt nauw samen met De Kunst Collega’s B.V. uit Roermond, waarvan zo lees ik, Raoul Locht de enig aandeelhouder is. Deze vennootschap draagt onder andere zorg voor Art Eindhoven, de Annual Dutch Art Fair en de EuropArtFair. De beurzen zijn goed georganiseerd. Deelnemers mogen zoveel mensen uitnodigen als ze willen, dus worden de beurzen druk bezocht door familieleden en kennissen. Als je de kosten voor de deelnemers bij elkaar optelt, begrijp je dat dit een geweldig verdienmodel is voor de besloten vennootschappen. De Kunst Collega’s B.V. is eveneens verantwoordelijk voor de Nederlandse Associatie Voor Beeldend Kunstenaars, de NAKB; de vereniging die is bedoeld voor “kunstenaar die gezien willen worden”.
In mij komt nu het woord OCTOPUS op,
Met groet, Marina van der Kooi
Kunst is een geweldig verdienmodel!
Maar niet voor kunstenaars
Dat heb ik weer eens mogen ervaren tijden de afgelopen EURART-FAIR in Amsterdam. Er is mooie omzet gedraaid door de catering, en door het groepje organisatoren dat al jarenlang dit soort beurzen organiseert. Misschien ook door een paar exposanten. Maar de meesten zag ik vergeefs wachten op wat aandacht.
Misschien functioneert deze beurs voor portrettisten. En mensen die les willen geven kunnen er hun klanten werven. Welgeteld zag ik drie kramen van mensen die ik als kunstenaar wil beschouwen. De rest, ongeveer 100 deelnemers, presenteerde vooral lieve of verleidelijke meisjesgezichten, en veel naakte borsten. De zigeunerin met de traan was niet ver weg.
Eigenlijk had ik mijzelf de teleurstelling kunnen besparen. Ik denk dat het na de lange expositie-loze periode voor mij een te grote verleiding was om weer eens werk eens te mogen laten zien. En ik vond de plek leuk, de gashouder op het Westergasterrein. Ik verkocht een penning in brons aan een aardige mevrouw, en ik heb wonderwel contact opgedaan met twee galeriehouders. Wie weet komt daar wat uit. Ik ben niet uit de kosten van 1350,- gekomen. Dankzij een paar lieve vrienden die mij kwamen opzoeken heb ik er gezellige momenten gehad. Maar ik doe nooit meer mee.
Enkele dagen later werd ik verrast door een ander, schitterend verdienmodel. Naar aanleiding van die EuropArtFair belde mij iemand van het programma “Passie en plezier” van RTL-4. Of ik niet op tv wilde met mijn werk. Ik ken het programma niet, maar ze komen dan een middag filmen op je atelier en produceren een film van 1,5 minuut, die in het programma wordt uitgezonden. De film krijg je ook thuisgestuurd voor eigen gebruik. Wauw denk je dan, ik wordt ontdekt! Na een gesprek van 10 minuten waarin mij het hemd van het lijf werd gevraagd over mijn achtergrond en motivatie, kwam er en-passant uit dat RTL-4 als commerciële zender een kleine bijdrage vraagt aan de deelnemers. In mijn geval slechts €2000.
Ze dachten zeker dat wie meedoet aan de EuropArtFair ook wel geld over heeft voor wat televisiebekendheid. Zo zie je maar weer dat er veel uit zo’n beurs kan voortkomen.
Ik zal niet op hun voorstel ingaan. Mijn besteedbaar budget voor dit jaar is op.
Inmiddels lees ik Tussen Kunst en Cash van NRC-journalisten Pieter van Os en Arjen Ribbens en zie dat kunstenaars sinds enige tijd een certificaat kunnen kopen. Dan wordt je gecertificeerd kunstenaar. Daarvoor moet je zijn bij het International Institute for Artists Accreditation van David Polak. Diezelfde David is voorzitter van Stichting Kunstweek, “een algemeen nut beogende instelling”. Met de Anbi-status genieten zowel die stichting als de donateurs fiscale voordelen. Volgens de oprichtingsakte is de doelstelling van Kunstweek “beeldende kunst en kunstenaars in de schijnwerpers te zetten”.
Hoe?
Met de Nationale Kunstweek, de beurs Nationale Kunstdagen (in de Beursfabriek in Nieuwegein), het Landelijk Atelierweekend, de verkiezing Kunstenaar van het Jaar en het Jaarboek voor Kunstenaars. Al deze activiteiten staan open voor iedereen. Ze hebben met elkaar gemeen dat op de bijbehorende sites al snel de betaalknop in zicht komt.
The First Art Group B.V. die de initiatieven van Stichting Kunstweek uitvoert, werkt nauw samen met De Kunst Collega’s B.V. uit Roermond, waarvan zo lees ik, Raoul Locht de enig aandeelhouder is. Deze vennootschap draagt onder andere zorg voor Art Eindhoven, de Annual Dutch Art Fair en de EuropArtFair. De beurzen zijn goed georganiseerd. Deelnemers mogen zoveel mensen uitnodigen als ze willen, dus worden de beurzen druk bezocht door familieleden en kennissen. Als je de kosten voor de deelnemers bij elkaar optelt, begrijp je dat dit een geweldig verdienmodel is voor de besloten vennootschappen. De Kunst Collega’s B.V. is eveneens verantwoordelijk voor de Nederlandse Associatie Voor Beeldend Kunstenaars, de NAKB; de vereniging die is bedoeld voor “kunstenaar die gezien willen worden”.
The First Art Group B.V. die de initiatieven van Stichting Kunstweek uitvoert, werkt nauw samen met De Kunst Collega’s B.V. uit Roermond, waarvan zo lees ik, Raoul Locht de enig aandeelhouder is. Deze vennootschap draagt onder andere zorg voor Art Eindhoven, de Annual Dutch Art Fair en de EuropArtFair. De beurzen zijn goed georganiseerd. Deelnemers mogen zoveel mensen uitnodigen als ze willen, dus worden de beurzen druk bezocht door familieleden en kennissen. Als je de kosten voor de deelnemers bij elkaar optelt, begrijp je dat dit een geweldig verdienmodel is voor de besloten vennootschappen. De Kunst Collega’s B.V. is eveneens verantwoordelijk voor de Nederlandse Associatie Voor Beeldend Kunstenaars, de NAKB; de vereniging die is bedoeld voor “kunstenaar die gezien willen worden”.
